Kopaonik

Glavni planinski venac Kopaonika dugačak je 83 km. Nalazi se u centralnom delu Srbije, između izvorišnih delova Laba, Toplice, Rasine, Ibra, Sitnice i Jošanice. Najviši deo Kopaonika nalazi se u severnom delu planine i poznat je pod nazivom Ravni Kopaonik. To je površ iznad koje se diže Suvo rudište sa Pančićevim vrhom visokim 2.017 m. Nedaleko od ovog izdižu se vrhovi Karaman (1.934 m) i Gobelja (1.934 m), koji jasno dočaravaju prostranstvo ravnog Kopaonika. Najviši delovi Kopaonika bili su za vreme ledenog doba zahvaćeni glacijacijom. Ističe se snežaničko-lednički cirk Krčmar, severno od Pančićevog vrha. Tereni sa planinarsko osvajanje Kopaonika najbrojniji su i najprivlačniji u njegovom zapadnom delu, ka dolinama Ibra i Jošanice. Prostrani planinski pašnjaci guste zimzelene i mešovite šume, kao i planinski vrhovi sa kojih se vide Šar planina, Stara Planina kao i ostale okolne planine, ostaju u neizbrisivom sećanju svih posetilaca. Tu su primerci endemske flore, kao što su Pančićeva omorika (Sempervirum Kopaonicense Pancic), Pančićeva potočarka (Cardamine Pancicii) i kopaonička ljubičica (Viola Copanicensis). Treba spomenuti i mnogobrojne životinjske vrste, od kojih su najpoznatije sivi soko (Falco Peregrinus), zlatni orao (Aquila Curvirostra), sova (Bubo Bubo), divlja mačka (Felis Silvestris) i jelen (Capreolus Capreolus). Kopaonik ima skoro 200 sunčanih dana godišnje, pa ga sa razlogom mnogi nazivaju "Sunčana planina". Prosečna godišnja temperatura je 3,7°C. Sneg počinje krajem novembra i traje do maja, prosečno 159 dana godišnje. Nivo padavina je veći od 1000 mm godišnje. Nacionalnim parkom proglašen je 1981.godine. Zone sa posebno značajnim i retkim biljnim i životinjskim vrstama su izolovani i zaštićeni su kao rezervati. Ima ih ukupno 12, kao što su Kozje stene, Vučak, Mrkonja, Jankova bara, Gobelja...